Ijsbeer
Het uiterlijk van de Ijsbeer
De ijsbeer heeft een lange nek en een grote neus. De tong is opvallend blauw. De ijsbeer heeft een zwarte huid, zichtbaar op lippen en de neus. De haren zijn doorzichtig en hol. De kleur van de vacht is gelig wit tot vuilgrijs, dit is afhankelijk van de tijd van het jaar, lichtval en de hoeveelheid vuil in de vacht. De vacht is waterafstotend en houdt de warmte van de zon vast. Ook heeft hij een dikke onderhuidse vetlaag waar hij warmte mee vasthoudt. Ze hebben een sterk, scherp gebit en kleine ronde, dichtbehaarde oren.
Samen met de kodiakbeer is de ijsbeerbeer het grootste landroofdier ter wereld. Ook bij de ijsberen zijn de mannetjes groter en ze hebben een opvallend grotere neus. Een mannetje kan gemiddeld 190 tot 240 centimeter lang worden en 300 tot 600 kilo wegen. Het vrouwtje wordt gemiddeld 170 tot 200 centimeter en weegt 150 tot 300 kilo. De ijsbeer is een goeie zwemmer doordat hij vliezen tussen zijn tenen heeft. Tijdens het zwemmen gebruikt hij zijn achterpoten als roer. Hij kan tot 72 seconden onder water blijven en in het water snelheden van drie tot vier kilometer per uur behalen. Op het land kan hij een snelheid van 40 kilometer per uur halen.
De Ijsbeer, het leefgebied en voedsel
De ijsbeer leeft vooral alleen en is zowel overdag als 's nachts actief. Soms komen ze in groepen voor en zijn dan vrij tolerant tgenover elkaar. Dit gebeurd vooral op plaatsen waar veel voedsel is, zoals karkassen van gestrande walvissen en vuilnisbelten.De ijsbeer komt alleen voor in en rond het Noordpoolgebied. Ze leven het liefst aan de rand van het ijs, bij het water.
De ijsbeer leeft vooral van zeehonden. De voorkeur gaat uit naar de ringelrob, maar ook andere soorten worden gedood. Ook worden zeevogels, rendieren, muskusossen, sneeuwhazen, lemmingen, walrussen en kleinere walvissen soms gegrepen. In de zomer trekken sommige ijsberen naar land, waar ze ook plantaardig voedsel als grassen en bessen eten. Ook menselijk afval kan dan op het menu staan.
Voortplanting van de Ijsbeer
De paartijd is van maart tot juni. De ijsbeer kent ook een verlengde draagtijd, en de embryo begint waarschijnlijk pas in oktober of november te ontwikkelen. Hierdoor duurt de draagtijd 200 tot 250 dagen, waarna er meestal 2 jongen worden geboren in december of januari. Bij de geboorte zijn de jongen ongeveer 25 centimeter lang en wegen ongeveer 600 gram. De oogjes zijn dicht en ze zijn bedekt met dun haar. Na ongeveer 3 maanden verlaten de jongen het hol, ze wegen dan ongeveer 9 tot 11 kilo. Na 24 tot 28 maanden verlaten de jongen hun moeder. Na 3 tot 6 jaar zijn ze geslachtsrijp, terwijl een vrouwtje pas voelgroeid is als ze 5 á 6 jaar oud is. Voor het mannetje is dit pas na 8 tot 10 jaar. In het wild kunnen ijsberen 32 jaar oud worden, in gevangenschap 42 jaar.
