Kerkuil (roofvogel)
Uiterlijk
Het gezicht van de kerkuil is wit met een donkere hartvormige rand. Deze rand komt doordat de veren donkere randen hebben. De ogen zijn groot en donker en zitten aan de voorkant van de kop. De bovenzijde van de kerkuil is geelbruin en grijs gekleurd. De onderzijde is wit tot geelbruin van kleur. Het verenkleed is bedekt met kleine donkere en lichte stipjes.
Het vrouwtje is groter bij de kerkuil. Zij kan met een lengte van 34 tot 40 cm 570 gram wegen. Terwijl het mannetje met 32 tot 38 cm maar 470 gram weegt. De kerkuil heeft een spanwijdte van 80 tot 95 cm. De bovenzijde van de vleugels heeft een goudbruine tot grijze grondkleur en is gespikkeld.
Leefgebied en voedsel
De kerkuil komt voor in Amerika, Europa, Azië, Australië en Afrika. Ze leven in half-open tot open laaglandgebieden. Onder andere in steden, dorpen en rond landbouwgrond kun je ze vinden. In Nederland staat de kerkuil op de rode lijst, dit is een lijst met vogels die een beschermde status hebben. Er zijn ongeveer 2000 broedparen en het aantal neemt toe door de bescherming.
Het belangrijkste voedsel voor de kerkuil is de muis. Hierdoor is de uil erg afhankelijk van het aantal muizen.Als er weinig muizen zijn in strenge winters zwerven de vogels over grote gebieden om zo veel mogelijk voedsel te vinden. Helaas overlijden veel kerkuilen. De kerkuil jaagt 's nachts, hij vliegt dan vooral laag bij de grond.
Voortplanting
In jaren met veel muizen leggen kerkuilen meer eieren dan in andere jaren. Zelfs is het mogelijk dat ze dan toekomen aan een tweede broedsel. De kerkuil gebruikt boomholten, ruïnes, schuren en bijgebouwen als nestruimte. De kerkuil legt om de 2 of 3 dagen een ei. In totaal leggen ze 3 tot 7 eieren. Na 32 dagen is het ei uitgebroed.
