Walvishaai
Uiterlijk
De walvishaai heeft een brede platte kop. Zijn brede bek zit niet aan de onderkant zoals bij andere haaien maar aan de voorkant. In totaal heeft de walvishaai 3000 kleine tanden in 300 rijen. Ook bij de walvishaai neemt een tand in de volgende rij de plaats in van een uitgevallen of afgebroken tand uit de voorste rij.
De ongeveer 10 centimeter dikke huid is aan de bovenkant grijs met grote lichtgele tot witte stippen en strepen. De onderkant is wit. Aan elke kant heeft de walvishaai 5 kieuwopeningen. Langs een groot deel van zijn lichaam heeft hij 3 opvallendegroeven aan beide zijden lopen. Vrouwtjes walvishaaien zijn gemiddeld groter dan de mannetjes. Ze kunnen tussen de 8 en 15 meter lang worden. Geschat word dat ze een gewicht kunnen hebben van tussen de 12.000 tot 15.000 kilo.
Leefgebied en voedsel
De walvishaai komt voor in alle tropische en gematigd wateren, behalve in de Middellandse Zee. In de Oostelijke Atlantische Oceaan komen ze voor tot de Kaapverdische Eilanden. Hij word regelmatig gezien terwijl hij aan de oppervlakte zwemt. Ze zwemmen zowel in de open oceaan als vlak bij de kust rond. De walvishaai word zelden in groepen gezien.
De walvishaai jaagt niet zoals andere haaien. Hij zwemt met zijn bek open en voedt zich op deze manier. Als hij zijn bek sluit verdwijnt het water via de kieuwen. Bij de kieuwen word het water gefilterd en blijven kleine vissen, plankton, krill en pijlinktvissen achter. Het voedsel voor de walvishaai. De walvishaai is niet gevaarlijk voor de mens, tenzij je tijdens het duiken niet op past voor de enorme staart.
Voortplanting
Doordat er in 1953 een walvishaai- ei is gevonden werd er lange tijd gedacht dat ze eieren leggen. Dit ei had een lengte van 36 centimeter. Maar sinds die tijd is men er achter gekomen dat de eieren al in de moeder uitkomen. De walvishaai is dus eierlevendbarend. Per keer kunnen er honderden jongen geboren worden met een lengte van tussen de 40 en 60 centimeter lang. In Taiwan is een walvishaai gevangen die 300 jongen droeg. Ook de walvishaai zorgt na de geboorte niet voor hun jongen. Doordat de walvishaai pas rond hun 30ste geslachtsrijp zijn en erg langzaam zwemmen, worden ze helaas met uitsterven bedreigd.
